วันที่ 21 มีนาคม 2548
ตื่นเช้ามาอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน แต่งตัวเสร็จก็ไปชงไมโลกิน (ใกล้จะหมดแล้วหล่ะ) แอบมองตรงข้ามนิดนึง เห็นเพื่อนห้องที่คุยด้วยเมื่อคืนใส่ชุดทหารกัน สงสัยไปรด.มั้ง แต่งตัวกันครบแล้วก็ไปเรียน
วิชาแรกของวันนี้คือ การอ่าน โดยอาจารย์เบญจมาศ สอนอ่านนิทานเรื่องพีน็อคคี่โอ (พีโน่เฉา) คาบสองเป็นวิชาดนตรี สอนร้องเพลง I Believe แบบที่คนจีนเอามาร้อง
12.00 น. พักเที่ยงเพื่อนๆ พากันไปซื้อข้าวที่โรงอาหาร เอาบัตรไปเติมเงิน คนแยะมากเห็นแล้วไม่อยากต่อคิวเลยไปนั่งรอเพื่อนๆ ซื้อข้าว แล้วก็ขึ้นไปกินกันบนห้อง หนูนกกับป้าก็แบ่งมาให้เราคนละนิดคนละหน่อย เสร็จแล้วก็ล้างชาม จากนั้นก็มานั่งฟังเพลง กะจะนอนสักหน่อยแต่ไม่ทันไรก็ 13.45 น. แล้ว ต้องรีบไปเรียนต่อ ก็เลยอดนอน
คาบ 3 เป็นวิชา อ่าน-เขียน กับอาจารย์ซ่ง (Song – พวกเราเรียกท่านว่าอาจารย์ไปย์ช่าย baicai ที่แปลว่าผัก เพราะท่านสอนศัพท์เรื่องผักอ่ะ) เรียนยากมาก อาจารย์น่ากลัว (ซ่ะเมื่อไหร่) เราเรียนไม่ค่อยเก่งอายเด็กห้องอื่นจัง 16.00 น. ออดดังเข้าคาบ4 เรียนฟัง-พูดกับอาจารย์หยางหงส์ (มีคณะบดีมาดูด้วย เลยต้องทำตัวดีๆ แถมต้องใส่สูทครึ่งตัวอีก แย่หน่อยที่เสื้อขาวที่เอามาเพิ่งซักตากยังไม่แห้งเลย ต้องไปยืมเสื้อหลินใส่ ตัวใหญ่มากๆ) เรียนไปได้ครึ่งคาบพวกคณะบดีก็ออกไป
พอ 1 ทุ่ม ก็ไปเรียนพิเศษกับ อาจารย์หยางหงส์ สนุกดี อ.อยากพูดภาษาไทย เลยไม่ยอมเรียกชื่อจีนพวกเรา แต่พยายามจะเรียกชื่อไทย โดยเฉพาะชื่อเป้ากับพีระ อาจารย์จำแม้นๆ เรียนถึงสามทุ่มก็เลิก เห็นห้องอื่นพากันไปดูเกรดที่ร้านคอมฯ พวกป้าก็เลยไปดูมั้ง แต่เราไม่ไป เพราะขี้เกียจ ก็ข้างนอกมันหนาวอ่ะ กลัวเล่นแล้วเดี๋ยวติดลม เลยขึ้นห้องมาเขียนการบ้านที่อาจารย์หยางหงส์สั่ง เขียนไปได้นิดเดียวหลินหลินก็มาถามPassword เราประมาณว่าจะไปดูให้ ก็จดใส่กระดาษขยำๆ ให้มันกลมๆ แล้วโยนลงไปให้ แล้วกลับมานั่งทำการบ้านต่อ พักหนึ่งก็กลับมากัน
แอบแหล่มองฝั่งตรงข้ามห้องเดิม (201) ไม่เห็นไฟเปิด (ไม่เห็นใคร) เลยสันนิฐานว่าไปรด.กันแหล่ะ มองดูพักหนึ่งแวบมาชั้นสาม เห็นคนมองอยู่หลายคน ก็เลยโบกมือให้ เขาก็โบกมือกลับ เขาก็ชูโทรศัพท์ขึ้นมา เราก็ชูบ้าง ฝั่งนู้นทำท่าประมาณขอเบอร์ ลูลู่ก็ชูนิ้วบอกไปทีละตัว เสร็จเขาก็โทรมา (กดโฟนมุงดูกันใหญ่ เสียงเลยเบามาก เราจะกดมั้งก็ไม่ได้เพราะเสียงเบา) หนูนกรับสายก็พูดภาษาอังกฤษกับเขา เขาพูดเก่งมาก บางคำหนูนกพูดไม่ถูกก็เลยพูดภาษาจีนปนๆไป ป้านั่งดูฝั่งนู้นอยู่ เห็นเขากุมขมับใหญ่ ประมาณว่าปวดหมองเพราะเราคุยไม่ค่อยรู้เรื่อง คุยกันแป๊บเดียวก็วางไป สักพักเขาก็โทรมาใหม่ หนูนกเลยบอกเขาว่าจะนอนแล้วนะ พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน ประมาณว่าอยากให้เขาช่วยสอนภาษาจีนให้ด้วย เขาก็ตกลง แล้วก็วางสายไป ก็โบกมือลาเขาแป๊บนึงแล้วก็พากันปิดไฟนอน
ปล. ตอนบอกเบอร์ พวกเขาเสียงดังมากๆ น่ากลัวจะโดนอาจารย์ดุ เฮ้อ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น